4

یه چیزی بگم بخندین 

من 31 سالمه ، خانواده ی خوبیم دارم ، از لحاظ و قیافه و ظاهر هم بدی نیستم ، تحصیلاتمم جریان داره یعنی من یه مدرک کارشناسی دارم و الان دارم دومیشو میگیرم

همیشه هم سعی کردم جایی که کسایی که خانوادمو میشناسن و این صوبتا معقول رفتار کنم و آدم حسابی باشم به اصطلاح ، بماند که تو جمع دوستام کلن یه شخصیت دیگه هستم و ... 

حالا همه ی اینا رو گفتم که به کجا برسیم آهان ! من تا 31 سالگی فقط دو تا خواستگار معرفی شده داشتم ! 

برای همین انقد برام جالبه که همه از خاطرات خواستگاراشون میگن 

به این فک میکنم که یعنی تو این 31 سال یه نفر نبوده که دلش میخواسته  با من برای همیشه باشه؟

البته تو دوران دانشجویی قدیمم یه سری پیشنهادات دوستی! بود که خب من قبول نمیکردم و یه نفرم که درخواست دوستیشو قبول کردم 4 سال بازی بازی برو بیا وقت منو هدر داد  و آخرم هیچ پیشنهاد ازدواجی مطرح نشد !

البته که به مامانم از اول اعلام کرده بودم که از این سبک ازدواجا خوشم نمیاد ولی به بقیه که اعلام نکرده بودم ، در صورتی که خواهرم هفته ای یه دونه از این خواستگارا داشت  زمان خودش ، یعنی انقد بازار ازدواج خرابه؟؟؟

راستش خودم خیلی به ازدواج اهمیتی نمیدادم اما الان که 31 سالم شده دوست دارم یکی باشه راستش 

خودمم  اگه بخوام یکیو پیدا کنم قطعن توقعات بیجایی دارن که من از پسشون بر نمیام!

خلاصه که اینجوریاس